| | 26 ОКТЯБРЯ 2012 (Пятница) 12:03:11 У Лідскім тэхнічным каледжы прайшло мерапрыемства, прысвечанае 100-годдзю з дня нараджэння беларускага паэта і перакладчыка, праваслаўнага святара Пятра Бітэля. У імпрэзе прыняў удзел клірык храма Ўсіх Святых свяшчэннік Уладзімір Камінскі.
Пятро Бітэль нарадзіўся 19 чэрвеня 1912 года ў мястэчку Радунь Лідскага павету (цяпер Воранаўскі раён) ў сям’і паштальёна. Бацькі паэта паходзілі з праваслаўных сялян Ашмянскага павету. Быў ахрышчаны ў Лідскім Міхайлаўскім саборы. Вучыўся ў настаўніцкай семінарыі ў Барунах. У 1931 годзе скончыў Беларускую Віленскую настаўніцкую семінарыю і да 1939 года працаваў настаўнікам, калі з пачаткам другой усясветнай вайны быў мабілізаваны ў польскае войска. Як польскі афіцэр апынуўся ў савецкім палоне і ледзьве пазбег расстрэлу ў Катыні.
Вярнўшыся з палону, зноў працаваў настаўнікам. У час вайны быў вывезены немцамі ў Германію. У 1945 годзе вызвалены і прызваны ў Чырвоную армію. Пасля вяртання дадому некаторы час працаваў настаўнікам, але быў звольнены. Па благаславенні мітрапаліта Мінскага і Беларускага Піцірыма (Свірыдава) вучыўся на пастырскіх курсах у Жыровічах, пасля сканчэння якіх, у 1947 годзе быў рукапакладзены ў святара і накіраваны настаяцелем храма Раства Найсвяцейшай Багародзіцы ў вёску Міжэвічы Слонімскага раёна. У 1949 годзе пераваедзены ў Докшыцы Віцебскай вобласці, дзе падпаў пад пільную ўвагу органаў КДБ. У 1950 годзе айцец Пётр быў арыштаваны і асуджаны на 10 гадоў лагеру. Ад следчага святар даведаўся, што ён асуджваецца як “шпіён, дыверсант, нацыяналіст, што збіраў групу, мэтай якой было адарваць БССР ад Савецкага Саюза, што ў час акупацыі супрацоўнічаў з немцамі і добраахвотна разам з імі ўцякаў у Германію, што схаваўся ад адказнасці за ўсе злачынствы пад святарскую расу і гэтак далей...”. Зняволенне адбываў у Кемераўскай вобласці, Омску і Джэзказгане. Сям’ю святара, якая цярпела здзек ад уладаў, увесь гэты час матэрыяльна падтрымваў мітрапаліт Піцірым. Пасля вызвалення айцец Пётр быў накіраваны на служэнне ў вёску Галавачы Скідальскага раёна, а потым у горад Петрыкаў. Нейкі час выконваў абавязкі благачыннага цэркваў Жыткавіцкай акругі. У час узмацнення ціску антырэлігійнай прапаганды прымушаўся да публічнага адмаўлення ад веры і Царквы, на яго сыпаліся пагрозы і спакуслівыя абяцанні. Нарэшце, у 1963 годзе айцец Пётр быў пазбаўлены рэгістрацыйнай даведкі, без якой нельга было служыць. Упаўнаважаны па справах культаў па Гомельскай вобласці адабраў яе, прыдраўшыся да таго, што на свята Прэабражэння служба ў царкве не была скончана, як ён загадаў, да 11 гадзін. Пётр Бітэль, апынуўшыся за штатам, ізноў працаваў настаўнікам у школе, дзе цярпеў пераслед з боку дырэктара-камуніста. У 1970 годзе паэт скончыў Мінскі педагагічны інстытут і курсы замежных моў у Маскве (аддзяленне нямецкай мовы). Да смерці займаўся перакладамі з нямецкай, польскай, украінскай, расійскай і іншых моў. У 1984 годзе паэт стварыў гістарычную паэму пра святога найпадобнамучаніка Афанасія – змагара з уніяй - “Сказанне пра Апанаса Берасцейскага”. Памёр Пятро Бітэль 18 кастрычніка 1991 года.
Свяшчэннік Уладзімір Камінскі расказаў студэнтам каледжа і прадстаўнікам гарадской творчай інтэлігенцыі пра нялёгкі святарскі шлях Пятра Бітэля і значэнне яго для нас сёння. “Бязбожныя ўлады хацелі зрабіць з Беларусі першую атэістычную рэспубліку, - сказаў айцец Уладзімір, - і, у той самы час, першую рэспубліку без сваёй адметнай культуры і мовы, стварыць, тым самым, новую фармацыю людзей. За адзін толькі 1960 год у нашай краіне было зачынена 219 праваслаўных храмаў. А ўсе гарадскія школы рэспублікі былі пераведзены на расійскую мову навучання. Пётр Бітэль супрацьстаў гэтай бязбожнай сітэме на двух франтах: рэлігійным – як праваслаўны святар, і нацыянальным – як паэт і перакладчык. Тое, што мы сёння маем адносную свабоду вызнаваць сваю веру і не забывацца на сваю культуру – у шмат чым заслуга такіх герояў духа, як Пятро Бітэль.”
/ sobor.by/
(просмотров 6642) |
ГЛАВНАЯ
ФОТО
ВИДЕО
АУДИО
НОВОСТИ
ФОРУМ
