ГЛАВНАЯ
ФОТО
ВИДЕО
АУДИО
НОВОСТИ
ФОРУМПа шляху 29-й духоўна-асветніцкай экспедыцыі «Дарога да святыняў». Капаткевичы- Сасовы Бор- Карма
| 17 МАРТА 2023 (Пятница) 12:17:13 Амаль кожныя сустрэчы на новым месцы адбываліся ля воінскіх мемарыялаў. Прыемна бачыць помнікі і пахаванні, ушанаваныя чалавечай памяццю, прыбраныя кветкамі імены загінуўшых землякоў.Раніцай другога дня ў Капаткевічах нас сустракалі ля такога адметнага месца. Дзіўна было тут, ля Капаткевічаў, сустрэць нашу рачулку Пціч. Бярэ яна пачатак ля Мінска, а імкнецца да палесскай Прыпяці. Дарэчы, першая начоўка была ў дзіцячым аздараўленчым цэнтры «Пціч». Працуе ен круглы год і прымае дзетак з усей Беларусі. З упэўненасцю скажам: тут па-хатняму ўтульна. Дзеці вучацца, для іх гульні, гурткі, заняткі спортам і разам з прыемным - карыснае-аздараўленнне. Есць тут і свая мінеральная вадзіца, накшталт нашай «Мінскай». Было 1-га верасня, дзеці пайшлі на заняткі, а мы рушылі да Капаткевічаў, а пасля закладкі алеі малітвы ля мемарыяла, пачалі ўрокі духоўнасці ў тутэйшай школе. Многія гады духаўніком экспедыцыі быў вядомы святар Сергій Гардун, пасля яго спачыну справу бацькі працягвае сын Кірыл. Разам мы ў 7-м класе Капаткевіцкай школы. У Капаткевічах нам расказалі, што тутэйшую Пакроўскую царву з дзіцячага садка адбудавалі бабулі і дзядулі гэтых вучняў, таму расказваем пра нашу пуцяводную Пакроўскую Загорье -Сталовіцкую ікону Багародзіцы, пра тое, што знайшлі яе на Святым Полі пад Баранавічамі, дзе адбываліся баі Першай сусветнай вайны. Школа ў Капаткевічах вялікая, тут вучацца дзеці і з навакольных весак. З любоўю настаўнікі і вучні збіралі школьны музей. Не хацелася пакідаць, стаўшыя такімі роднымi мясціны. І шчырыя словы на развітанне намесніка старшыні Петрыкаўскага райвыканкама Святланы Уладзіміраўны Сянько. Зноў за вокнамі палесскія краявіды: рэкі, сажалкі, нібы азёры, а потым лясныя гушчары. Уразіла адна з лясных весак. Дарогу праз яе суправаджаў дружбак - ручай. Ад хаты да хаты над ім раскінулiся шматлікія масткі. Запыталі ў кабет дарогу, бо заблукалi ў палесскай глушы, таму прыехалі ў Сасновы бор са спазненнем. Сасновы бор - невялікае паселішча ў Светлагорскім раёне. Ад яго да вескі некалькі хвілін хады. Крочым са Святым Дабратворым Агнем да Успенскай царквы. Зазначым, што ў храмах Гомельскай епархіі, да якіх прыходзіла экспедыцыя ў наступныя дні, нас сустракала велічная ікона, складзеная з чатырох ушанаваных багарагодзічных святынь гомельскай зямлі- Юравіцкай, Васькоўскай, Казаміраўскай і Скіткоўскай ікон Божай Маці. Пра «Скіткоўскую» ікону вядома, што яе 5 жніўня 2011 года прынесла ў храм вёскi Цярашковічы старэнькая бабуля, яе апошняя захавальніца. Вядома,што ікона да рэвалюцыі знаходзілася ў храме вескі Скіток. Царква была парушана, а святыню жыхары вескі выратавалі і захоўвалі ў сваіх дамах. Потым былі знойдзены гістарычныя сведчанні, што ў Цярашковічах існаваў манастыр, а яго галоўнай святыняй была цудатворная «Скіткоўская» ікона Божай Маці. Лампаду з Дабратворным Іерусалімскім Агнем мы прынеслі ва Успенскі храм вескі Узнаж. А вось пра Васькоўскую ікону такі аповед. Некалі селянін пайшоў шукаць на востраве Васькове валоў і знайшоў на дрэве ікону Багародзіцы ў незвычайным ззянні. Мясцовы магнат Казімір Аскерка пабудаваў на тым месцы капліцу, а потым Крыжаўздвіжанскую царкву. Праз пэўны час па загадзе мінскага губернатара яна была перанесена ў Троіцкую царкву вескі Ельск. У Васькоўскай Крыжаўздвіжанскай царкве захоўваецца значных памераў спіс гэтай іконы. Існуе рукапісная кніга на польскай мове, у якой сведчанні цудатворнай яе сілы. Запісы датаваны з 1773 па 1787 гады. Гутарым з настацелем храма айцом Паўлам Красічэнка. У гарадскім пасёлку Карма Светлагорскага раёна экспедыцыю зноў сустракалі ля воінскага мемарыяла. Успомнілася Святое Поле, адкуль звычайна экспедыцыя пачыналася. Яно -- суцэльны помнік і месца вечнага спачыну ахваряў трох войнаў, даўнішняй шведскай, Першай і Другой суветных. Пасля памінальнага малебну ля крыжоў заўжды гучалі вершы,што рваліся з сэрца. Аднойчы на гэтам полі спявала сваю баладу пра яго герояў Ларыса Іванаўна Скроцкая. Ларыса Іванаўна заўжды збіралася ў экспедыцыю са сваім сябрам - баянам. Шмат гадоў яна была загадчыцай Дома культуры, жыла побач са станцыяй Бяроза - Картузская, якая аднойчы гасцінна нас прымала. Ларыса Скроцкая кіравала самадзейнымі харамі і ганарылася, што выхавала «народную» спявачку Вольгу Шутаву. Стварыла мноства песень і была членам Саюза музычных дзеячаў краіны.Яе вельмі любілі слухаць і пранікаліся яе шчырасцю людзі, якія сустракаліся на нашым шляху. А яна магла спяваць для іх бясконца. У першы дзень экспедыцыі стала вядома, што Ларыса Іванаўна Скроцкая пайшла з жыцця. Як раз тады, калі звычайна гэта худзенькая, жвавая жанчына брала свой баян і выпраўлялася ў дарогу. Да памінальнага спіса нашых місіянераў далучылася яшчэ адно імя і яны заўжды з намі ў храмах у нашых малітвах. Хрэсным ходам крочым да Свята- Нікольскага храма Кармы. Чым бліжэй да яго, тым гучней чутны званы, быццам у суладдзі з нашай малітвай: «Госпадзі Ісусе, Сыне Божы, памілуй нас». Эфір 18 сакавіка ў 7.30 на Першым нацыянальным канале Беларускага радыё. Паўтор 19 сакавіка ў 17.30 на канале «Культура». / sobor.by/ (просмотров 231) |
Новости разделов:
|
|||||
|
© www.sobor.by 2004-2016. |
|||||